Gül ile Kaktüs Masalı
Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, masal masal içinde… bir zamanlar çok uzaklarda bir çölde, güzelliğiyle gurur duyan bir gül varmış. Tek şikayeti çirkin bir kaktüsün onun komşusu olmasıymış. Gül her zamanki gibi sabahın ilk ışıklarında ışıl ışıl açıyor, bakışlarıyla kaktüsle alay ediyordu. Diğer bitkiler gülün bu alaycı tavrına bir anlam veremiyorlardı ama gül kendinden emin bir şekilde kaktüsü beğenmiyor, ona karşı alaycı davranmaya devam ediyordu.
Sonunda kavurucu bir yaz mevsimi geldi. Topraklar kurudu, bahçelerdeki bitkiler susuz kaldı. Kendini beğenmiş gül, sıcaklardan etkilenerek susuzluktan hızla solmaya başladı. Her sabah ışıl ışıl açan yaprakları soldu, gül artık kurumak üzereydi. Kaktüse baktığında, bir bülbülün biraz su içmek için gagasını kaktüse daldırdığını gördü. Gül utanmasına rağmen kaktüsten biraz su istedi. Nazik kaktüs hemen kabul etti ve dalını uzatarak güle su verdi. Kaktüs, zorlu yaz boyunca gül ile bülbüle su vererek yardımcı oldu.
Öğüt: Asla kimseyi görünüşüne göre yargılamayın.