Aslan Olmak İsteyen Eşek Masalı
Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde sahibi ile birlikte yaşayan bir eşek varmış. Bu eşeğin diğer eşeklerden en büyük farklı, en büyük isteği imiş. Diğer eşeklerin hayali, daha az yük taşımak, daha fazla yiyecek yemek iken, bu eşeğin hayali bir gün aslan olmakmış.
Sahibi bu eşeği Karakaçan diye çağırırmış. Hem çok tembel hem de çok hayalci olan bu eşek, bütün gün gezer, yatar, uyur ve hayal kurarmış.
Kurduğu tüm hayallerde, ormanlar kralı bir aslan olduğunu düşünen Karakaçan, hayallerinde bütün hayvanlara krallık edermiş. Sahibi ise bu kadar tembel olmasına karşın onu seviyormuş. Ancak tembelliğine ve hayalciliğine bir çare bulmayı istiyormuş.
Bir gün sahibi Karakaçan’a bir aslan postu getirmiş. Karakaçan bu postu görünce sevinçten havalara uçmuş. Hemen aslan postunun içine girmiş, ‘Nihayet eşeklik etmekten kurtuldum.’ demiş. Şimdi istediğim gibi ormana gidip, aslan gibi yaşayabilirim, diye düşünmüş.
Doğruca ormanın yolunu tutan Karakaçan, az gitmiş uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Orman sandığından daha da uzakmış. En sonunda yorulup, bir ağacın altında uyuyakalmış. Sabaha dek uyumuş.
Sabah olunca Karakaçan uyanmış. Bir de ne görsün. Ormandaki bütün hayvanlar onun başına toplanmış. Bu işe çok sevinen Karakaçan, en sert sesiyle, ‘Ben ormanlar kralı aslanım’ demiş. ‘Hemen kralınıza selam verin’ diye de eklemiş.
Ormandaki hayvanlar, onun aslan olmadığını, aslan postu giymiş bir eşek olduğunu hemen anlamış. Bunun üzerine tilki hemen atlamış: ‘Madem aslansın, aslan gibi kükre bakalım’ demiş. Eşek başlamış ‘aii aii’ demeye. O kadar komik bir ses çıkarmış ki, bütün hayvanlar gülmeye başlamış.
Bu sırada, ormandaki hayvanların arasında durumu izleyen kurt, eşeğin davranışlarına çok sinirlenmiş. Kurdun, kendi olmayı bilmeyen hayvanlara tahammülü yokmuş. Aklı başına gelsin diye eşeği kovalamaya başlamış. Kurttan kaçmak için eşek öyle hızlı koşmuş, öyle hızlı koşmuş ki, göz açıp kapayıncaya kadar sahibinin yanına gelmiş.
Yaşadıklarından ders alan eşek, aslanlığın kendisine göre olmadığını anlamış ve eşek olmaktan mutlu olmayı öğrenmiş. O günden sonra, sahibinin verdiği bütün işleri mutlulukla yapmış ve elindekiyle yetinmenin en güzel duygu olduğunun farkına varmış.